Podczas podejmowania decyzji o zakupie systemu grzewczego:

1. Nie należy sugerować się nazwami firm produkujących urządzenia – są to firmy o globalnym zasięgu produkujące masówkę, w swej produkcji nie zajmują się problemami ogrzewania kościoła. Urządzenia są przeznaczone do wszelkich obiektów wymagających ogrzewania!
   
   
2. Należy odróżnić dobry marketing od złego, ignorować tych, którzy mówią: „ksiądz nie poniesie kosztów, my zapłacimy, wykonamy, Unia zapłaci, dołoży gmina, budżet, szybko ogrzejemy kościół itp.”
   
   
3. Nie należy opierać swojej decyzji na rekomendacjach księży wystawianych na prośbę wykonawców. Trudno spodziewać się, że ksiądz wyda złą opinię na temat systemu zaakceptowanego przez niego i sfinansowanego przez parafian. Swoją drogą żądanie takiego „aktu wiary” od osoby duchownej jest nie na miejscu. Powyższą uwagę potwierdzają nasze doświadczenia. W licznych kontaktach z osobami duchownymi czy członkami rad parafialnych, które mamy np. podczas targów sakralnych i innych spotkań, dowiadujemy się, że nowy proboszcz zainteresowany jest zmianą systemu ogrzewania z powodu jego nieskuteczności, a ogrzewanie to zostało wykonane 2–3 lata wstecz przez jego poprzednika.

Należy żądać od oferenta precyzyjnego określenia kosztów inwestycji i gwarancji:

• gwarancji na niezawodność działania systemu
  
• gwarancji, że zastosowany system spełni założenia projektowe
  
• wykazu kosztów zakupu urządzeń wraz z niezbędnymi akcesoriami, kosztu montażu i odsetek bankowych
  
• wykazu kosztów eksploatacyjnych: paliwa, obsługi, składowania, inspekcji
  
• wykazu kosztów przeglądów, zezwoleń, napraw: bieżących, okresowych, części zamiennych
  
• wskazania okresu amortyzacji w celu określenia lat pracy danego urządzenia, po to aby wiedzieć, po ilu latach trzeba ponownie zainwestować w nowe urządzenia grzejne.

1. Warto skorzystać z wiedzy o negatywnych skutkach stosowania niewłaściwego ogrzewania w kościołach w celu zadbania o dziedzictwo narodowe. Nie należy ogrzewać zbyt szybko wnętrza kościoła, dzieła sztuki ani budowla tego nie lubią. W ciągu kilku-, kilkunastu pierwszych lat użytkowania niewłaściwego systemu grzejnego w kościele skutki niekorzystnych gwałtownych zmian temperaturowych mogą być jeszcze niewidoczne, ale kolejne pokolenie na pewno je dojrzy i poniesie koszty na ich usunięcie. Ta kwestia jest szczególnie ważna dla kościoła z wyposażeniem drewnianymi i jasnymi ścianami (wysuszanie i pękanie drewna, spalanie kurzu, osadzanie sadzy).
   
   
2. Graniczny, założony wzrost temperatury w kościele, ze względu na freski, rzeźby, obrazy i drzeworyty nie powinien być wyższy niż 1,2÷1,5 °C/h.
   
   
3. Nagrzewnice wentylatorowe (gazowe, olejowe) pobierają tlen z powietrza w całości lub częściowo z pomieszczenia kościoła. Należy pozbyć się ich dla dobra kościoła, który przodkowie powierzyli nam w zarządzanie, a także dla dobra parafian (wydatki) - przykłady zostaną podane.
   
   
4. Koszt najprostszego remontu – strojenia organów, malowania ścian zabrudzonych w wyniku spalania się kurzu i osadzania sadzy – będzie zbliżony lub wyższy niż koszty zakupionego niewłaściwego systemu grzewczego (takie beztroskie działania podamy w przykładach).
   
   
5. Należy zawsze zapytać projektanta systemu grzewczego, ile godzin będzie trzeba ogrzewać kościół, aby np. podczas jednej Mszy Świętej dziennie w dni powszednie temperatura wewnątrz oscylowała wokół np. 10 °C, gdy na zewnątrz jest -10 °C, i ile wyniesie koszt ogrzewania dla tej jednej Mszy Świętej.

Polecane artykuły